يه روز نه چندان بد

ديروز خيلي خسته بودم و اعصاب نداشتم.  لباسهاي داوريت رو پوشيده بودي، كلاه سفيدت رو هم سرت كرده بودي و ميخواستي تو چارچوب اتاقت وايسم كه تو بهم پنالتي بزني.

به حرفت گوش نمي كردم. آخرش هم تو كلي گريه كردي و رو شونه ام خوابت برد. خب ديگه بعضي وقتها مامانا حوصله ندارند.

بيدار كه شدي هم رفتيم خونه مامان بزرگ شام خورديم و اومديم پائين . باز موقع خواب كه برقها رو خاموش كردم گير دادي كه نخوابيم و من نميخوام بخوام و به زور چشمهاي منو باز مي كردي. اي خدا داشتي ديوونم ميكردي. اينقدر واسه خودت چرخيدي كه خوابت برد.

دوستت دارم حتي وقتهايي كه حوصله ندارم.